Knicks pozostają przy życiu, wygrywając kluczową grę 5 nad Pacers, gdy fani celebrytów marzą o cudownym serialu
Krótko po Tip-Off w czwartek wieczorem nowojorczycy roli się po ulicach Madison Square Garden, aby uzyskać idealne spojrzenie na noc.
Nazywają to Manhattanhenge i od czasu do czasu występuje, gdy słońce zanurza się dokładnie w kolejce z systemem siatki wyspy. To rzadka uczta. I wkrótce oczy tego miasta były trenowane w telewizorach, gdzie mieli nadzieję złapać początek kolejnego cudu.
Dostali swoje życzenie. Jeden w dół, dwa kolejne? Dzięki tej wygranej 111-94 Knicks wciąż żyją, a Słońce nie wyruszy w sezon przez kolejne kilka dni. Pacers kierują finałami Konferencji Wschodniej 3-2 kierując się Indiana dla gry 6. Nie mogli, czy mogliby?
Historia mówi nie: zespoły prowadzące 3-1 w NBA Playoffy wygrały 283 z serii 296. Ale ten występ dowodzi, że Nowy Jork nie poddaje się bez złomu.
Poprowadzili z broni i udusili Indiana przez większą część gry 5. Jalen Brunson był fenomenalny; Tyrese Haliburton był anonimowy. Zaledwie kilka dni temu Pacers Guard zatopił Knicks z jednym z najlepszych występów w play -off wszechczasów. Tutaj przez większą część wieczoru był widzem.
Haliburton zakończył z ośmioma punktami, podczas gdy Brunson prowadził z 32 -letnim zarzutem, a więc nowojorczycy nadal mają nadzieję, że od 1999 roku cieszy się pierwszym finałem NBA. Słaby, że po Manhattanhenge Thunder wkrótce pojawi się w mieście.
Jalen Brunson zebrał 32 punkty, gdy Knicks utrzymał swoje finały NBA Nadzieje przy życiu
Timothee Chalamet świętuje z Spike Lee podczas pierwszego czwartkowego zwycięstwa
Star Pacers Tyrese Haliburton przeżył nieszczęśliwy wieczór, zdobywając zaledwie osiem punktów na MSG
Precious Achiuwa świętuje ze swoimi kolegami z drużyny podczas kluczowej wygranej Knicks w meczu 5
Jak Ben Stiller, Timothee Chalamet i Spike Lee dobrze się bawili podczas prowadzenia – i czasami sędziowali – w tej grze z Celebrity Row. Jak okazał się proroczy Rick Carlisle.
Trener Pacers niewiele powiedział na swojej ostatniej konferencji prasowej, ale wyjaśnił jedną rzecz. Chodziło o osiągnięcie tego punktu i wyzwanie polegające na zrobieniu ostatniego kroku naprzód.
„Nigdy nie jest to najtrudniejsza gra” – powiedział Carlisle. I aby poruszać się po tym, Indiana musiała uciszyć 19 000 synów B **** Es ”.
Przynajmniej w ten sposób Pat McAfee opisał Stiller, Chalamet, Lee i innych fanów Knicks, którzy udali się do Indianapolis na Game 4.
McAfee nie zrobił tego dla tego, wystarczająco zabawnie. Nie dlatego, że ci nowojorczycy potrzebowali więcej paliwa. Nie wtedy, gdy ich zespół chwieje się na przepaści.
Pacers wygrali już tutaj dwa razy w tym miesiącu, a tylko 13 drużyn w historii play-off NBA wróciło z 3-1.
Ale ta seria została zbudowana na odrzuconych tropach. Knicks wzrosły o 17 w grze 1, tylko po to, by je wysadzić. Potem przeszli o 10, zanim prawie uratowali Grę 2. W grze 3 Pacers widzieli 20-punktową przewagę odparową.
Niesamowicie, po całym dramacie i wszystkich zmieniających się piasków, tylko 11 punktów rozdzieliło te drużyny w ciągu pierwszych czterech meczów. Więc Tom Thibodeau potrzebował, aby swoich graczy byli ostre od samego początku. Z pewnością Shaper, niż fan, który pojawił się w „nieświadomych kamery” przed meczem i zajęło trzy długie minuty, aby spojrzeć na Jumbotron.
Knicks przybył do ogrodu, wiedząc, że muszą wygrać, aby utrzymać serię przy życiu
Haliburton, który dręczył Knicks w grze 4, był anonimowy przez długi czas gry
Lee obserwuje z pierwszego rzędu, gdy Haliburton strzela do Madison Square Garden
Byli. Knicks sprawił, że wszystkie wczesne bieganie, a w szczególności Brunson ścigali się z bloków. Zebrał 12 punktów, dwa zbiórki i dwa asysty, gdy Knicks prowadził 23-13 w ośmiu minutach. To była ich najlepsza seria startowa.
Co do Indiany? Ich walki były typowe przez Haliburton. Zdobył 20 punktów w pierwszej połowie meczu 4. Tutaj udało mu się tylko cztery-wszystkie z linii rzutów wolnych.
W przerwie Knicks prowadzony przez 11 i Karl -Anthony Towns – który pielęgnował kontuzję kolana – zgromadziły 17 punktów i 10 zbiórek.
Kilka minut później to Mitchell Robinson miał ogród na nogach z kilkoma ogromnymi sztukami obronnymi i lay -up. Przewaga Knicks była 20 w połowie trzeciego kwartału; Pacers byli szorstkami.
Kosztowny faul, a następnie wymusiło miasteczka z gry, zanim Indiana zaczęła wrócić do widoku. Ale przypisz Knicks, ich ławka pomogła przywrócić 17-punktową przewagę w czwartym kwartale.
To miejsce wiedziało lepiej niż wyglądać zbyt daleko. Burns wciąż obolały od gry 1, a nagrodą dla Pacers był pierwszy finał NBA od 25 lat. Wkrótce prowadzenie zostało odcięte do 12. Po raz raz nie będzie późnego dramatu. Tym razem strach został zastąpiony nadzieją i niewątpliwym śpiewem: „Knicks na siedem”
