Bejrut, Liban – Ponieważ południowy Liban nadal cierpi Sporadyczne ataki izraelskie pomimo zawieszenie broni Podpisane w listopadzie między Izraelem a libańską grupą Hezbollah, partie establishmentowe stały się największymi zwycięzcami wyborów miejskich.
Głosowanie miało miejsce Cztery tygodniePocząwszy od Mount Lebanon – na północ od stolicy, Bejrut – a następnie krajowe dzielnice kraju, Bejrut i wschodnia dolina Bekaa, a kończy się w sobotę w południowym Libanie.
Podczas gdy Hezbollah, szyicka muzułmańska grupa polityczna i zbrojna, doznała niepowodzeń wpływu politycznego i zdolności wojskowych podczas 14 miesięcy wojny z Izraelem, baza wyborców grupy była nadal nienaruszona i wręczała ją i Amal, najbliższy sojusznik polityczny, zwycięstwa w dziesiątkach gmin.
„Hezbollah-Amal Alliance był mocno, a wsparcie wśród bazy szyickiej nie doświadczyło żadnej dramatycznej erozji”, powiedział Al Jazeera Imad Salamey, profesor nauk politycznych na libańskim uniwersytecie w Ameryce.
Pomimo tego, że partie establishmentowe zdobyły większość mandatów w całym kraju, kandydaci prowadzące kampanie reformy politycznej i sprzeciwu wobec establishmentu politycznego również dokonali w niektórych częściach kraju, nawet zdobywając miejsca w gminach w południowym Libanie, gdzie Hezbollah historycznie cieszył się silnym poparciem.
W Libanie nie ma jednolitego bloku reformistów, chociaż podmioty i grupy polityczne, które pojawiły się podczas protestów antyrządowych w 2019 r. W sprawie kryzysu gospodarczego, są nazywane lokalnie jako „el-tagheereen” lub twórców zmian.
„Alternatywni kandydaci szyickowi w niektórych miejscowościach byli w stanie działać bez stawienia czoła znaczącemu zastraszaniu, sygnalizując ograniczoną, ale rosnącą przestrzeń do sprzeciwu w społeczności”, powiedział Salamey.
Fakt, że wybory odbyły się w ogóle, będzie postrzegane jako dobrodziejstwo dla proreformowego rządu Premier Nawaf Salamktórzy doszli do władzy w styczniu, mówią analitycy. Sondaże, początkowo ustalone na 2022 r., Były trzykrotnie opóźnione z powodu wyborów parlamentarnych, kwestii finansowania i wojny z Izraelem, które rozpoczęły się w październiku 2023 r.
Krytycy argumentowali jednak, że wybory faworyzowały ustalone partie, ponieważ niepewność co do ich posiadania oznaczała, że kandydaci czekali na budowę kampanii. Jeszcze w marcu nadal istniały propozycje opóźnienia wyborów do września, aby dać kandydatom szansę na przygotowanie swoich platform po tym, jak Liban ucierpiał w wojnie i dwumiesięcznej intensyfikacji przez Izrael od września do listopada, co spowodowało, że kraj potrzebował 11 mld USD na odzysk i rekonstrukcję, zgodnie z tym Bank Światowy.
Wojna sprawiła, że Hezbollah został politycznie i militarnie zmaltretowany po tym, jak Izrael zabił wiele swojego przywództwa, w tym długoletnie Sekretarz Generalny Hassan Nasrallah i jego następca Hachem Safeddine.
Wojna zmieniła równowagę władzy w Libanie, zmniejszając wpływ Hezbollahu. Wiele wiosek w południowym Libanie jest wciąż niedostępnych, a Izrael nadal zajmuje pięć punktów terytorium libańskiego, od którego odmówił wycofania się po zawieszeniu broni. Nadal atakuje także inne części Południa, gdzie twierdzi, że Hezbollah nadal ma broń.
Ponieważ ich wioski są nadal zniszczone lub zbyt niebezpieczne, aby uzyskać dostęp, wielu południowców obsadziło karty do głosowania w Nabatieh lub Opon, ustawa, która przypomina 18-letnią okupację Izraelską w południowym Libanie, która zakończyła się w 2000 r., Wybory dla południowych regionów pod kontrolą izraelską odbyły się również w innych miastach, wciąż pod względem urzeczywistniania libańskiego.
Hezbollah zrezygnował z większości swoich miejsc na południu armii libańskiej, starszy zachodni dyplomata powiedział Al Jazeera i lokalne media.
Niedawny okres powojenny przyniósł także władzy nowego prezydenta, dowódcę armii Joseph Aoun oraz wybór obozu reformatorskiego dla premiera Salam, byłego prezydenta Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.
Hezbollah pozostaje „silny”
Wybory miejskie nie są postrzegane jako wskaźnik popularnych sentymentów kraju z powodu niskiego interesu wyborców i lokalnej dynamiki politycznej różniących się od wyborów na poziomie krajowym. Niektórzy analitycy odrzucili wyniki, nazywając je „nieistotnymi” i dodali, że wybory parlamentarne w przyszłym roku dokładniej odzwierciedlają kierunek, w którym kieruje kraj.
Frekwencja wyborcza była niższa w prawie każdej części kraju w porównaniu z 2016 r., Ostatnim razem wybory miejskie. Miejsca, w których spadł, obejmowały południowy Liban, w którym głosowało 37 procent ludności. W 2016 r. 48 procent wyborców oddawało karty do głosowania. Było to również prawdą w większości doliny Bekaa, obszaru, który również został uderzony podczas wojny i gdzie Hezbollah jest najpopularniejszą partią. Na północy frekwencja wyborcza spadła z 45 procent w 2016 r. Do 39 procent w 2025 r. W Bejrucie frekwencja była nieznacznie wyższa – 21 procent w 2025 r. W porównaniu z 20 procentami w 2016 r.
Wiele osób w południowym Libanie wciąż żyje w wojnie, gdy Izrael nadal realizuje ataki na obszarach takich jak Nabatieh. Podczas gdy niektórzy na południu i z południa zakwestionowali pozycję Hezbollaha i decyzję o rozpoczęciu wojny z Izraelem w imieniu Gazy, gdy wystrzelili rakiety na terytorium Shebaa Farms w dniu 8 października 2023 r., Inni wciąż przylgnęli do swojego żarliwego poparcia dla grupy.
„Wybory miejskie potwierdziły, że Hezbollah i ruch Amal pozostają silne”, powiedział Al Jazeera Qassem Kassir, dziennikarz i analityk polityczny, który uważał za blisko Hezbollahu. „Siły zmian są słabe, a ich rola spadła. Partia (Hezbollah) utrzymuje swój związek z ludem”.
Chociaż siły reform zdobyły niektóre mandaty, w tym w trzecim co do wielkości mieście Libanu, Sidon, były w dużej mierze w niekorzystnej sytuacji z powodu braku znajomości nazwiska, krótkiej kampanii i dezinformacji rozpowszechnianych przez media powiązane politycznie.
Roszczenia o korupcji i kwestionowanych wynikach wyborów zakłóciły głosowanie w częściach północy, gdzie dominowało wielu kandydatów z tradycyjnych partii politycznych.
W Bejrucie siły zmiany zostały zadane ciężkie cios. Po otrzymaniu około 40 procent głosów w 2016 r., Które wciąż nie było wystarczające, aby zarobić im miejsce miejskie, lista reformisty Bejrut Madinati (Bejrut My City) wygrała mniej niż 10 procent tegorocznego głosowania.
Porażka miała miejsce pomimo pogarszających się warunków życia w stolicy, które krytycy obwinili partie establishmentowe, w tym te prowadzące gminy.
„Gmina mieszka na innej planecie, całkowicie oderwana od obaw ludzi”, powiedziała Sarah Mahmoud, kandydatka Bejrut Madinati, powiedziała Al Jazeera na ulicach Bejrutu, gdy ludzie poszli głosować.
Od kryzys gospodarczy W 2019 r. W 2019 r. cięcia energii elektrycznej stały się bardziej powszechne, a generatory wysokoprężne podłączyły lukę. Generatory te przyczyniają się do zanieczyszczenia powietrza, które zostało powiązane z dolegliwościami sercowo -naczyniowymi i oddechowymi w Bejrucie i niesie ryzyko raka.
Pomimo krytyki i zdegradowanej sytuacji życiowej w mieście, lista kandydatów wspieranych przez postacie establishmentu i główne partie, w tym Hezbollah i Amal, ale także ich głównych ideologicznych przeciwników, w tym siły libańskie i prawicową partię Kataeb, zdobyła 23 z 24 mandatów.
Ta lista przebiegała na platformie, która wywołała obawy o pozbawienie sekciarstwa i obiecała parytet sekciarski.
Gminy, w przeciwieństwie do parlamentu libańskiego, nie mają kwot sekciarskich.
– O co walczysz?
Nieoczekiwana koalicja partii establishmentu, która była podobna do udanej listy w 2016 r., Która dostosowała strony establishmentu przeciwko kandydatom reform, zdziwiła niektóre w stolicy. W oddzielnych incydentach reporterzy telewizyjni skonfrontowali się z przedstawicielami Hezbollahu i sił libańskich, czerpiąc od nich gniewne i konfrontacyjne reakcje, ale niewielkie wyjaśnienie, dlaczego dostosowują się do uznanego wroga.
Bernard Bridi, doradca medialny listy, powiedział, że jego priorytetem było wprowadzenie zagranicznych doradców, która doradzałaby gminie, jak zarządzać Bejrutem, jak inne główne stolice międzynarodowe. Dodała, że strony przeciwne postanowiły się zjednoczyć, ponieważ w tym roku stawki są tak wysokie po latach cierpienia gospodarczego, zwłaszcza od wojny.
Krytycy oskarżyli jednak strony establishmentu o próbę utrzymania między sobą władzy, a nie pozwolić jej reformatorom, którzy mogliby zagrozić systemowi, który skonsolidował władzę w rękach kilku kluczowych postaci i grup w erze wojny po cywilu.
„Pytanie brzmi, o co walczysz” – powiedział Karim Safieddine, organizator polityczny z Bejrut Madinati, odnosząc się do listy establishmentu. „A jeśli mogą mi powiedzieć, o co walczą, byłbym wdzięczny”.
Teraz oczy narodu zwrócą się do maja w przyszłym roku, ponieważ partie i ruchy już przygotowują swoich kandydatów i platformy do wyborów parlamentarnych.
W 2022 r. Wykazało się tylko kilkunastu kandydatów na reformę z kryzysu gospodarczego Libanu, a następnie powszechnego powstania. Niektórzy spekulowali, że duch reform ustąpił, odkąd tysiące Libanów wyemigrowało za granicą – Blisko 200 000 od 2018 do 2021 -i inni rozczarowały się z powodu postrzeganego braku natychmiastowej zmiany lub nieporozumień między postaciami nastawionymi na reformę.
Wielu Libańczyków będzie miało również zeszłoroczne zmagania podczas wojny i potrzebne do odbudowy, gdy zmierzają do sondaży w przyszłym roku.
Niektórzy zaczęli kwestionować lub kwestionować wieloletnią dominację Hezbollahu po tym, jak grupa jest tak bardzo osłabiona przez Izrael. Inni podwajają swoje poparcie ze względu na to, co powiedzieli, jest zaniedbanie przez nowy rząd i ich przekonanie, że Hezbollah jest jedyną grupą pracującą w ich interesie.
„Podsumowując, zmiany te sugerują przyszłą trajektorię, w której szyickie poparcie polityczne dla Hezbollahu pozostaje solidne, ale coraz bardziej odizolowane”, wyjaśnił Salamey, „podczas gdy jej szersza koalicja krzyżowo-sekciarska nadal zmniejsza się, potencjalnie zmniejszając wpływ Hezbollahu w przyszłych wyborach parlamentarnych do wpływu na bardziej wymawiany blok mniejszy”.
