Ten jedyny w swoim rodzaju program w Mysuru z dumą prezentował zwykłe obiekty, które mają znaczenie dla zwykłych ludzi

Wystawione materiały wyznaczyły gołe osobiste historie. |. Zdjęcie: Dzięki uprzejmości Amshula Prakash

„Kto może powiedzieć, czym jest sztuka?” Zapyta prawnika rozrywkowego i kuratora sztuki Amshula Prakash. „Kto decyduje o tym, co należy na ścianie, pod światłami, co warto patrzeć?”

JanapryyaUnikalny program kuratorowany przez Prakasha, który odbył się w lutym w Mysuru, próbował odpowiedzieć na to pytanie, zbierając obiekty, które mają znaczenie dla ludzi. „Daj mi coś, co masz, coś drogiego lub coś, co Twoim zdaniem jest sztuką”, zapytał Prakash.

Doprowadziło to do różnorodnego wkładu, przynoszącym historię, emocje i powiązania z przedmiotami. „Często znalazłem najbardziej ekscytujące i głębokie twórcze gesty w przestrzeniach między walidacją instytucjonalną, mówi Prakash, który został zainspirowany słynnym kustoszem Hansa Ulricha Obrist, o prezentacji sztuki w„ nieoprawnych miejscach ”.„ Chciałem stworzyć wystawę, w której sztuka może być postrzegana w codziennych środowiskach ”. Otworzyła swój salon i przyjaciółka otworzyła kuchnię.

Odwiedzający dom Amshula Prakash, który służył jako miejsce programu. |. Zdjęcie: Dzięki uprzejmości Amshula Prakash

„Skarby”, które otrzymała od ludzi, były tak różnorodne, jak nieoczekiwane; Piękne w sposób, w jaki położyli gołe osobiste historie. Wkłady pochodziły od pomocników domowych, dobrze podróżowanych sąsiadów, a nawet ikony kina kannada, zmarłego dr Rajkumara. Jej gospodarstwo domowe przyniosło szklankę, z której pili jej zmarły mąż, alkoholik. Po przejściu bezpiecznie trzymała go wśród swoich sari w szafce. Jej przyjaciółka podzieliła się okładkami poduszkowymi z nośnikiem od miesiąca miodowego do Palestyny. Po zakupie jako piękne pamiątki z tradycyjnym haftem w sklepach z pamiątkami, zdobyły teraz nowe znaczenie.

Lakshmi, kolejna pomoc domowa, stworzyła sztukę z umiejętności, która dała jej zarówno ból, jak i cel. „Stworzyła sznurki kwiatowe z materiału, papieru i świeżych kwiatów”. Jako sześcioletni Lakshmi był często pobity, aby upewnić się, że poprawnie związała kwiaty. Ale kiedy dorastała i szlifowała tę umiejętność, pomogło jej ożenić pięcioro rodzeństwa i edukować syna. „Dla mnie to jest sztuka”, powiedziała Prakash.

Instalacja artysty NS Harsha. |. Zdjęcie: Dzięki uprzejmości Amshula Prakash

„Wszystko miało równą wartość dla czasu wystawy, biorąc pod uwagę sentyment dzielonych przedmiotów – niezależnie od tego, czy jest to srebrna korona obdarowana dr Rajkumar, czy para złamanych okularów używanych przez czyjąś babkę. Poza tym osobistym narracją szkla to tylko szkło” – mówi Prakash.

Uważa, że ​​instynkt sztuki zawsze istniał wśród nas. „Zawsze tworzymy mini muzea w domu, w prezentacjach lub półkach z przedmiotami ważnymi dla nas. Właśnie wybrałem tę obserwację”.

Pisarz jest niezależnym dziennikarzem i współautorem „Rethink Aging” (2022).