Na Krajowy Komitet Kongresowy (NRCC) Wydarzenie pozyskiwania funduszy, Donald Trump Po raz kolejny celował w jego ulubiony cel: Joe Biden. Stojąc przed tłumem lojalistów GOP i darczyńców partyjnych, były prezydent wygłosił wędrowne, ale animowane przemówienie, które mieszała brawurę kampanii z późno w nocy energię talk show. Nagłówek nastąpił, gdy Trump rozpoczął charakterystyczną diatrybę o sprawności psychicznej Biden.
„Ktoś zapytał (Biden), które kraje radzą sobie dobrze pod jego administracją” – powiedział Trump, zatrzymując się na dramatyczny efekt. „Nie mógł wymienić jednego. Ani! Jak nazywa się nasz kraj? Nie wie!”
Publiczność wybuchła ze śmiechem i oklaskami, rodzajem rozrywki performatywnej, która stała się znakiem rozpoznawczym wydarzeń po prezydencji Trumpa. Dla Trumpa linia była powrót do szlaku kampanii 2024-dobrze znoszonej strategii malarstwa Biden jako zagrożonej poznawczo, nawet jeśli były prezydent nie pełnił urzędu od stycznia.
Oczywiście Jab Trumpa bardziej dotyczył wibracji niż faktów. Biden, obecnie poza urzędem, nie zniknął z życia publicznego – choć z pewnością zachował niższy profil niż Trump, który wydaje się zdeterminowany, aby kampania na zawsze. Ale dokładność twierdzeń Trumpa nigdy nie była celem. We wszechświecie Politycznym Trumpa postrzeganie jest rzeczywistością, a powtarzanie zniewagi jest wystarczająco dobre, jest tak dobre, jak to prawdą.
Tło NRCC nie było przypadkowe. Wydarzenie było, nominalnie, o zbieraniu pieniędzy dla kandydatów kongresowych, ale funkcjonowało również jako platforma dla Trumpa do ponownego ustalenia swojej dominacji nad Partia Republikańska. Jego poparcie pozostaje złotym biletem w GOP Primary, a jego dalsze skupienie się na sygnałach Biden: po pierwsze, że nadal uważa Biden jako przydatną folię; Po drugie, wybory w 2024 r. – które Trump stracił – nie są, jego zdaniem, zamkniętym rozdziałem.
Żart o tym, że Biden nie zna nazwy własnego kraju, może wydawać się nisko wiszącym owocem, ale dobrze odgrywa bazę Trumpa. Pasuje także w szerszym tematu republikańskich wiadomości: że pod Biden Ameryka była „zawstydzona”, „słaba” i „upadek”. I chociaż Biden nie jest już prezydentem, jego wizerunek nadal służy jako wygodny strach na strach na zebranie sentymentów republikańskich.
Dla niektórych obserwatorów moment podkreślił surrealistyczną naturę strategii politycznej Trumpa – kpiąc z byłego prezydenta, jakby nadal był główną przeszkodą. Ale w dzisiejszej polityce republikańskiej Trump jest dobrze grawitacyjny. Wydarzenia, które powinny dotyczyć imprezy lub przyszłości nieuchronnie pochylają się w jego stronę, jego skargi i jego dźgnięcia z klubem komediowym.
Jeśli chodzi o Biden, nie odpowiedział na najnowszą zniewagę Trumpa. Z drugiej strony być może to najlepszy ruch. W końcu uderzenia Trumpa nie wymagają obalenia – wymagają reflektorów. I to, bardziej niż cokolwiek innego, nadal ściga.
